Licht in de duisternis: ecologische kaarsen echt eco?

Bij kaarsen denkt iedereen aan warmte en gezelligheid. In West-Europa staat Duitsland op kop met het kaarsverbruik, daarna komen verrassend genoeg de Polen en de Zwitsers. De Polen hebben de koppositie op de markt in de afgelopen 4 jaar van hun westelijke buren overgenomen. 

 

Wat is echter een ecologisch verantwoorde kaars? Hier bestaan vele meningen over. Sinds ik deze blog schrijf, ben ik blij dat ik goed opgelet heb tijdens mijn jaartje scheikunde op de Havo, want eco kopen vereist scheikundige basiskennis! 

Door grote winkelketens wordt beweerd, dat er geen betere kaarsen zijn dan de parrafinekaarsen i.v.m. CO² etc. De CO² laat ich echter even buiten beschouwing, want iedereen weet: Bij verbranding komt CO² vrij. 

Parrafine wordt uit minerale olie gemaakt, maar wordt zelf weer gewonnen uit aardolie. Ja maar, dáár ga ik mijn goede geld niet aan uit geven! Eco wil ik, niet een winstgevend bijproduct uit aardolieindustrie! De grote woonketens en de supermarkten kan ik dus van mijn winkellijst schrappen. Goedkoop zijn hun kaarsen wel, maar ik brand dan liever wat minder kaarsen.

 

Goed, op naar de volgende kaars. Een kaars gemaakt van bijenwas? De bijen hebben het zwaar. In Nederland, Belgiё en Duitsland hebben de imkers en hun bijen zelf hun was nodig. Die kun je dus niet nog eens afpakken om er kaarsen van te maken. Toch zijn er kaarsen uit bijenwas op de markt. Bij de overbekende Duitse supermarkten, die ook Nederland hebben veroverd, liggen er kaarsen van opgerolde bijenwas te koop. Herkomst: Aziё. Geen woord op de verpakking over hoe ze aan de was komen en hoe die geproduceerd wordt. Twijfelgeval.

 

Ah, kaarsen van palmolie. Klinkt goed. Totdat ik ga googlen, diverse sites van milieuorganisaties bezoek en de stukken oerwoud zie, die worden opgeofferd om palmolie- en sojaplantages aan te leggen... Kreeg zojuist op Facebook een berichtje van een doorgedraaide olifanten, die bij gebrek aan jungle doordraait en auto´s op de slurf neemt. De kunst is om nu een junglevriendelijke kaarsenleverancier te vinden.

 

Het is verrassend genoeg moeilijker dan ik dacht om een echte eco-logische kaars te vinden. Is het product zelf natuurlijk, dan moet je weer oppassen dat er geen natuurgebieden worden opgeofferd om het product te kunnen maken. Een korte pauze.

 

Ik kijk naar de Duitse t.v. Het lijkt een beetje een vakantieprogramma, maar de documentaire verrast: Op een geven moment wordt een palmboomplantage bezocht. Of ze hier ook ecologisch denken, vraagt de reporter aan een bedrijfsleider. “Ja,” zegt hij. Er worden geen pesticiden gebruikt. Een medewerker komt aangelopen met een tropische uil en die wordt, tot mijn grote vreugde en de grote verbazing van de reporter, vrijgelaten op de plantage om dat te doen, waar een uil heel goed in is: Ongediertebestrijding!

 

Dat geeft de burger weer moed. Als ze nu nog genoeg jungle over houden  voor de olifanten en hun wilde buren, dan kan het niet meer stuk met de eco-kaarsen. Kan Saoedi-Arabiё niet ook palmboomolie-producent worden? Ironisch genoeg doen de sheiks heel veel om zeldzame diersoorten te beschermen. Oryx en sakervalk overleven daar dankzij hun beschermheren. Kunnen ze tegelijkertijd de woestijn ecologisch groen maken èn licht in de wereld brengen.