Bijenproducten met Bijproducten

We hebben al enkele prachtige lentedagen gehad, ´s nachts nog nachtvorst, maar overdag een heerlijk zonnetje, óók enkele keren  tijdens het weekend. Geen vuiltje aan de lucht, zou je denken. Het leven van een bewuste consument is echter een voortdurende uitdaging. Heb je de valkuil van de milieuschadelijke producten glansrijk bedwongen, gaapt er de afgrond van onbedoelde  bestanddelen in de meest omzichtig geproduceerde producten. Wat kan er natuurlijker zijn dan door bijen zèlf gemaakte honing en bijenwas? Niets toch?

 Helaas, we leven op een planeet, waarop alle eco-systemen op elkaar aangesloten zijn. Als iemand, hoe weinig ook, onafbreekbare, toxische stoffen (klinkt niet zo onaardig als ´giftig´) introduceert en in het systeem inbrengt, dan blijven die stoffen ergens. Ze worden misschien verdund, maar ze zijn er nog wel. Gebeurt dat een keertje, niks aan de hand, maar van alle kanten, vanuit industrie, landbouw, de huishoudens enz. komen er stoffen in de kringloop van de aardse eco-systemen terecht. 

Gebruikt een kweker bijvoorbeeld glyfosaat, een soort totaal-onkruidbestrijder, dan komt dit via de bijen in de bijenwas en in de honing terecht. Glyfosaat, doet dat kwaad? Ik heb in ieder geval al uitgepuzzeld, dat dit gif onnodig is en zichzelf heeft overleefd. Glyfosaat werd geboren in de ´70 en vanaf het jaar 2000 kan iedere producent dit middel fabriceren en verkopen, vanwege het verstrijken van het octrooi. Onkruidbestrijder wordt geacht onkruid te bestrijden en wel zo, dat de gewenste gewassen zonder problemen opgroeien en tot volle wasdom komen.

 De ´onkruiden´ oftewel wilde planten beginnen echter resistent te worden tegen dit onkruidmiddel. Niet verwonderlijk, bepaalde insectensoorten kennen dit truukje ook. Spuit je in 2006 nog succesvol een bepaalde insectensoort de wereld uit, in 2010 kan de soort volledig resistent blijken te zijn. ´Survival of the fittest´ oftewel: De insecten evolueren dóór. De bijen echter niet. Het gaat de bijen bar slecht. Die trekken al dat landbouw- en overheidsgif niet De 21e eeuw is geen bijster goede tijd om bij te zijn.

 En nu de mens. In Duitsland is ontdekt, dat de honing en bijenwas ook glyfosaat bevat. Wat de gevolgen voor de mens zijn? Daar is in december 2013 door het BfR (nee, niet Belgische Frank maar Deutsches Bundesinstitut für Risikobewertung) teleurstellend genoeg alleen ´een boekje over open gedaan´: d.w.z. ze hebben alleen literatuuronderzoek gepleegd! Tja, bij literatuuronderzoek denk ik eerder aan het lezen van de Lof der Zotheid van Desiderius Erasmus. Rapporten zijn snel verouderd vanuit een beperkte invalshoek gedaan. Wat is er mis met een degelijk laboratoriumonderzoek? 

 Het agrarisch dagblad meldde jaren geleden via foodlog in 2011 dat de Universiteit van Rìo Cuarto te Braziliё wel een onderzoek had gedaan. Bij experimenten met ratten liepen de testdieren genetische schade op. Verhoogde kans op abortussen, onvruchtbaarheid bij mannen, meer algemeen werd het bloed, het beenmerg en de lever aangetast. Bij verhoogde dosis stierven de testdieren zelfs. Genetisch gemanipuleerde soja gedijt echter goed met glyfosaat. Het gebruik gaat door. 

 Ik zat dus vanmorgen aardig te twijfelen in mijn stam-biosupermarkt: Honing kopen of niet? En koop ik nou de bijenwas voor meubel en schoenen of toch niet? Toen ik naar buiten liep, passeerde een hardrocker met op zijn stemmig zwarte T-shirt de kreet:  “ We´re all gone die.”  De waarheid als een koe, maar ik was meer in een Shakespeariaanse stemming: “ Bijenproduct met of zonder bijproduct? Dat is de vraag.” In ieder geval gaat het ´onkruid´ alles overleven. Nou de bijen en de mensen nog.